در مزديسني شبانه‌روز به 5 قسمت تقسيم شده و هر كدام به نام فرشته‌اي نماز خاصي دارد:
1. هاون‌گاه (Havangah)، وقت آن از برآمدن خورشيد است تا نيمروز (ظهر).
2. رپيت‌وين‌گاه (Repithwingah)، موقع آن ظهر است تا تسو (ساعت) بعد از نيمروز.
3. ازيرين‌گاه (Oziringah)، از سه ساعت بعد از ظهر آغاز مي‌شود و تا اول شب و پيدا شدن ستاره پايان مي‌يابد.
4. اويس‌روتريمگاه (Aiwisruthrmgah)، وقت آن از اول شب است تا نيمه شب.
5. اشهين‌گاه (Ushahingah)، وقت آن از نيمه شب است تا برآمدن خورشيد.
در روايتهاي داراب هرمزديار چنين آمده است: هاون‌گاه شش ساعت است، رپيت‌گاه سه ساعت، ازيرين‌گاه سه ساعت، ايويس‌روتريمگاه شش ساعت و اشهين‌گاه نيز شش ساعت. اين پنج فرشته نگهبان شب و روز هستند كه هر يك از آنها را گروهي از ايزدان، مانند: مهر، رام، اردي‌بهشت، آذر، آپم‌نبات، ايزد آب، فروهر، اوپرتات، سروش، رشن و اشتاد همراهي مي‌كنند.
شرايط نماز؛ براي بجا آوردن نماز شرايطي منظور شده كه به شرح زير است:
1. پاك كردن تن از هرگونه كثافت و نجاست.
2. پاك كردن لباس از هرگونه پليدي، نسا 1و هيرنسا2.
3. در برداشتن سدره3 و كشتي 4
4. شستن دست و صورت كه وضو ناميده مي‌شود.
5. پاك كردن جاي نماز از هرگونه پليدي و نسا و هيرنسا
6. محل نماز به زور از كسي گرفته نشده باشد يا از پول دزدي خريده نشده باشد.
ترتيب وضو:
از اين قرار است كه دستها را تا مچ، صورت را تا بناگوش و زير زنخ و بالاي پيشاني و نيز پاها را تا قوزك سه بار با آب تميز خوب شستشو مي‌دهند. آنگاه دعاي دست و رو شستن را كه سروش باج نام دارد، مي‌خوانند و به نو كردن كشتي (باز و بسته كردن كشتي) پرداخته و پس از آن آغاز به خواندن نماز مي‌كنند. در صورتي كه آب نباشد يا بنا به علتي استفاده از آن مجاز نباشد، در اين صورت دستها را سه بار به روي خاك تميز مي‌زنند و سپس به صورت و پشت دست مي‌كشند.
قبله:
پرستش سو (قبله) در كيش مزديسني از لحاظ اينكه نمي‌توان براي خدا حدود و جهتي قايل شد، از اين‌رو هنگام خواندن نماز به سوي نور و روشنايي همچون آفتاب، ماه، چراغ و آتش روي مي‌آورند.
نسا، تن مرده و لاشه‌ي حيوانات و هر چيزي كه بدان پيوسته باشد
هيرنسا، چيزي است كه از ذيروحي جدا شده باشد، مانند خون، ناخن، موي و ...
سدره، پيراهني است بدون يقه، با آستينهاي كوتاه، سفيد، ساده و گشاد كه تا زانو مي‌رسد و چاكي در وسط دارد كه تا با آخر مي‌رسد و در آن چاك، كيسه‌ي كوچكي دوخته شده كه كيسه‌ي كرفه (ثواب) ناميده مي‌شود. اين كيسه نشانه‌اي از گنجينه‌ي پندار نيك،گفتار نيك و كردار نيك شمرده مي‌شود
Koshti، بندي است سفيد و باريك كه از 72 نخ پشم گوسفند بافته مي‌شود. 72 نخ علامت 72 هاي يسناست. براي هر زرتشتي كه به هفت سالگي برسد، پوشيدن سدره كه جامه‌ي پرهيزگاري است و بستن كشتي به دور كمر كه بند بندگي خداوند است، الزامي مي‌باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر