زيبايي‌هاي طبيعت گاه وصف ناپذيرند و اين يکي از رموز کشف نشده خلقت است.
مشکل ما نگاه نکردن به اين زيبايي‌ها نيست، مشکل ما گوش نکردن هم نيست، مشکل ما نشنيدن و نديدنه !!
نگاه ميکنيم اما نمي‌بينيم، گوش مي‌کنيم اما نمي‌شنويم، سخت مبهوت گذشته و آينده ميشيم و حال رو که واقعيت فعليمون رو تشکيل ميده به راحتي فراموش مي‌کنيم و به اون بي اعتناييم، حرمت‌ها رو در هم مي‌شکنيم و از اينکه کسي به ما بي احترامي کنه شکايت به عالم و آدم مي‌بريم.
ملاک سنجش خيلي از رفتارها و خوبي‌ها کودکانند! خنده انها از خوشحالي و گريه شون از سرناراحتيه. هيچ کاري رو از بخاطر ريا انجام نميدن، هيچ رفتاري رو براي دل کسي نميکنن، و هيچ‌گاه لبهاشون رو آلوده به لبخند مصنوعي دل شما نميکنن.