به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى،پدرزن من از روان‌پزشک پرسیده بود شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟روان‌پزشک جواب داده بود: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند.
پدرزنم دوباره گفته بود: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ‌تر است.
روان‌پزشک ادامه داده بود: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد. شما می‌خواهید تخت‌تان کنار پنجره باشد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر